Maandag 2 november 2015
Sylvia Reybroek is kunstenares. Ze had een open atelier in Baarle-Hertog, op de grens van Nederland en België. Vorig jaar zijn we daar op een zondagmiddag binnen gelopen en er ontstond meteen een klik met haar. Ze maakt prachtige kunst en ondertussen ligt deze vrouw me na aan het hart.
Kort geleden kreeg Sylvia de kans om in dezelfde plaats een galerie te openen. Leuk, spannend en helemaal haar ding. Maar het zakelijke aspect ervan is, zeker in deze tijd, een ander verhaal. Het openen van zo’n galerie heeft, zoals iedereen kan begrijpen, nogal wat financiële gevolgen. Sylvia voelt zich hierdoor gespannen, zelfs opgejaagd. Ze slaapt er al een aantal weken slecht van. Op het moment dat ik bij haar in de buurt kom voel ik haar grote spanning. “Ga maar gauw zitten meisje”, bied ik aan. Ik leg enkele minuten mijn handen op haar schouders en voel de spanning via mijn handen wegvloeien. Zij ervaart warmte. Sylvia is daardoor zichtbaar rustiger en met die rust kan ze de dag beter doorkomen, de uitdagingen aangaan op haar pad. Later hoor ik van Sylvia dat ze weer beter slaapt.
Maar ik ben geen wonderdokter. Tijdelijk de stress bij iemand helpen ontlasten is iets heel anders dan het probleem structureel aanpakken en oplossen. Dat moet iemand namelijk vooral zelf doen. Gelukkig hoeft Sylvia niet elke dag een galerie te openen, staat ze niet permanent zó onder druk.
Als iemand wel regelmatig veel last zou hebben van grote stress zou ik helpen door allereerst inzicht te geven in de kern van het probleem. Daarmee wordt dan de dieperliggende oorzaak blootgelegd en kan de persoon in kwestie voor de langere termijn zelf een oplossing creëren. Hij/zij krijgt op die manier dan ‘het stuur’ weer stevig in handen.
De ondersteuning met energie door de handen is namelijk vaak vooral een korte termijn oplossing. Werkelijke blijvende verbeteringen vragen tevens inzet en een duidelijke wil tot veranderen van de persoon in kwestie.
Enkele jaren geleden heb ik zo eens spanningshoofdpijn weggenomen bij een vrouw die elke week minimaal vijf dagen werd ‘gevloerd’ door migraine. Drukke baan, veel verantwoordelijkheid en de lat voor zichzelf erg hoog leggen. Bovendien was haar vader een paar maanden daarvoor overleden. Toen bleek dat pijnstillers van de dokter haar niet meer hielpen, heb ik mijn handen op haar hoofd en schouders gelegd. Na een half uurtje was de pijn grotendeels weg. Een paar weken later heb ik haar opnieuw ondersteund met energie.
Maar vooral tips en adviezen gegeven hoe ze in de praktijk van het dagelijks leven de lat voor zichzelf lager kon leggen. Hoe belangrijk rouw is en hoe ze daarmee aan de slag kon. Met leefregels waarin rust werd ingepland en gezonde maaltijden.
Deze vrouw is er serieus mee aan de slag gegaan, met veel inzet en een sterke wil tot veranderen. Haar migraine verdween. Soms krijgt ze, als een soort waarschuwing, nog wel eens een aanval. Maar ze weet nu zelf heel goed wat ze kan doen om herhaling te voorkomen. Zo heeft ze ‘het stuur’ van haar leven weer stevig in eigen handen gekregen.
Dank je wel Sylvia Reybroek, voor je toestemming voor deze blog.
Het is belangrijk om te weten, dat bij het toepassen van ondersteuning met energie via de handen, het altijd belangrijk is om eerst zorgvuldig na te gaan of er vooraf al medische hulp werd ingeroepen of mogelijk noodzakelijk is. Daarin ligt een grote verantwoordelijkheid bij de energetische ondersteuner.
5 comments